สวัสดีครับ
สมัยผมเรียนอยู่ชั้นมัธยมผมอ่านบางส่วนของวรรณคดีเรื่องพระอภัยมณี และเมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็อ่านเรื่องนี้มากขึ้นแม้ว่าจะอ่านไม่จบเรื่อง ผมคิดว่าผมแต่งกลอนแปดได้น่าจะเพราะอ่านวรรณคดีเรื่องนี้ มีหลายสิ่งที่ทำให้ผมชอบพระอภัยมณี เช่น
-เนื้อเรื่องที่ไม่ธรรมดาซึ่งสะท้อนอัจฉริยะของผู้แต่งซึ่งเป็นสามัญชนคนธรรมดา
-สำนวนกลอนแปดของสุนทรภู่ที่ไพเราะอ่อนหวานและติดดิน
ท่านผู้อ่านที่ไม่คุ้นเคยทั้งตัววรรณคดีและผู้แต่งวรรณคดีเรื่องนี้
ลองอ่านลิงค์ข้างล่างนี้ดูก่อนแล้วกันครับ
ชีวิตรันทด.....นางผีเสื้อยักษ์รักสลาย
บางวรรคทองจาก พระอภัยมณี
สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา
ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
(พระฤาษีสอนสุดสาคร)
แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
(พระฤาษีสอนสุดสาคร)
อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน
แค่องค์พระปฎิมายังราคิน
คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา
เขาย่อมเปรียบเทียบความว่ายามรัก
แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน
ครั้นรักจางห่างเหินไปเนิ่นนาน
แต่น้ำตาลว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล
(ตอน พระอภัยมณีเกี้ยวนางละเวง ได้ถูกนำไปดัดแปลงเล็กน้อยกลายเป็นเพลง "คำมั่นสัญญา")
ในวันนี้ผมขอนำเอาเรื่องพระอภัยมณี ที่พระองค์เจ้าเปรมบุรฉัตร
ทรงแปลเป็นภาษาอังกฤษมานำเสนอ เมื่อท่านผู้อ่านได้รับความเพลิดเพลินจากวรรณรสในภาษาไทยแล้ว
ก็ลองมาฝึกอ่านภาษาอังกฤษจากเรื่องนี้ ซึ่งเป็นการฝึก reading ง่าย
ๆ ครับ
The Story of Phra Abhai Mani
พิพัฒน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น