คนบ้าคนหนึ่งเป็นบ้าลักษณะที่จะยิ้มหรือหัวเราะอยู่คนเดียวตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไร โดยเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด แต่พ่อแม่ของเขามีฐานะดี จึงแต่งตัวให้ลูกอย่างดีไม่ต่างจากคนทั่วไป หากมองผิวเผินเขาจึงดูเหมือนคนปกติ วันหนึ่งคนบ้าคนนี้เดินเข้ามาในวัด พระสองรูปเห็นเข้าเลยคุยกัน
พระ ๑: รู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นบ้า
พระ ๒: เพราะเขาไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยโกรธหรือเศร้าเสียใจเลยในชีวิต
พระ ๑: อย่างนี้ก็เหมือนคนบรรลุธรรมน่ะสิ
พระ ๒: เหมือน
พระ ๑:
เหมือนอย่างไร
พระ ๒: เพราะเขาไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยโกรธหรือเศร้าเสียใจเลยในชีวิต
พระ ๑:
งั้นเขาจะบรรลุธรรมได้ไหมนี่
พระ ๒: ไม่ได้หรอก
พระ ๑:
ทำไมล่ะ
พระ ๒: เพราะเขาไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยโกรธหรือเศร้าเสียใจเลยในชีวิต
จาก “นิทานธรรม นำให้คิด” โดยสูญศูนย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น