[1300] สวัสดีปีใหม่ 2010/2553 จาก blogger e4thai.com

สวัสดีครับ
เนื่องในวาระดิถีขึ้นใหม่ 2010/2553 นี้ผมขอตั้งจิตอธิษฐานให้ผู้อ่านทุกท่าน

มีโชคลาภ ทรัพย์สิน ไม่สิ้นสุด
มีรักดุจ ผ้าห่ม กันลมหนาว
มีกายแกร่ง ใจกล้า ท้าดวงดาว
มีชีวิต ที่ยืนยาว และดีงาม
พิพัฒน์ - Blogger
******

และผมขอถือโอกาสนี้พูดคุยสารทุกข์สุกดิบในฐานะ blogger กับผู้อ่าน สักหน่อยนะครับ ซึ่งมี 4 เรื่องซึ่งผมจะคุย คือ
1.เรื่องที่จะบอกเล่า
2.เรื่องที่จะขอบคุณ
3.เรื่องที่จะขอโทษ และ
4.เรื่องที่จะขอร้อง
******

1.เรื่องที่จะบอกเล่า
-จนถึงขณะนี้บล็อกนี้มีอายุ 3 ขวบแล้ว ผมเขียนหัวข้อแรก คือ [1]เปิด ‘ดิก’ ฟรี จากเน็ต เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2549 และในช่วง 3 ปีนี้เนื่องจากผมกลัวว่าแต่ละบล็อกจะมีขนาดโตเกินไปและดาวน์โหลดนาน ผมเลยทำเป็น -3 บล็อกย่อย ข้างล่างนี้
-บล็อกที่ 1:http://intereladsd.blogspot.com/
-บล็อกที่ 2: http://english-for-thais.blogspot.com/
-บล็อกที่ 3:http://english-for-thais-2.blogspot.com/
(หรือ http://www.e4thai.com/)

- ใน 3บล็อกนี้ แต่ละวันจะมีคนเข้ามาคลิกอ่านรวมประมาณ 3,000 คน หรือ 10,000 คลิก แยกเป็นจากประเทศไทยประมาณ 92% จากประเทศอื่นๆ 8%
[คลิกอ่าน:หัวข้อที่มีผู้อ่านมากที่สุดของบล็อกนี้]

-ในระยะหลังๆนี้ มี Webmaster ของบางเว็บเสนอที่จะแลกลิงค์เว็บของเขากับบล็อกนี้ ซึ่งทุกครั้งผมก็ปฏิเสธไป เพราะตั้งใจไว้ตั้งแต่เริ่มทำบล็อกนี้แล้วว่าจะไม่นำโฆษณาทุกรูปแบบมาแปะไว้ที่บล็อกนี้เพราะไม่ต้องการให้ผู้อ่านเสียเงิน

-มีบางท่านบอกว่าจำชื่อ URL ของบล็อกนี้ยาก ผมขอแนะนำง่ายๆอย่างนี้ว่า ให้ท่านไปที่ Google แล้วพิมพ์คำว่า อังกฤษฟรี ลงไป เว็บแรกที่โชว์ ก็คือ บล็อกย่อยที่ 1 ของบล็อกนี้นั่นแหละครับ [หรือถ้าพิมพ์ติดกันว่า อังกฤษพิพัฒน์ เว็บแรกที่โชว์ ก็คือ บล็อกย่อย e4thai.com ครับ]

-ท่านที่เป็นห่วงผมเรื่องสุขภาพ ขอเรียนว่า ผมสบายดีครับ แม้ว่าจะไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนเดิม เพราะชักแก่แล้ว

2.เรื่องที่จะขอบคุณ
ผมมีหลายเรื่องที่ต้องขอขอบคุณท่านผู้อ่าน ซึ่งเรื่องแรกสุดก็คือ ขอบคุณที่ท่านเข้ามาอ่าน เพราะถ้าไม่มีผู้อ่านก็ไม่มีผู้เขียน หลายท่านอ่านแล้ว ก็มีคำถาม ให้ความเห็น ให้คำแนะนำ ให้กำลังใจและคำอวยพร บางท่านก็สัญญาว่าจะขยันฝึกภาษาอังกฤษให้มากกว่าเดิม และเริ่มมีกำลังใจที่จะฝึกใหม่หลังจากที่ทิ้งไปนาน ผมขอขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านครับ

3.เรื่องที่จะขอโทษ
มีอยู่ 2-3 เรื่องที่ผมอยากจะขอโทษท่านผู้อ่าน
ประการที่ 1 คือ หน้าตาของบล็อกนี้ มันไม่สวยเอาเสียเลย ซึ่งผมไม่มีฝีมือทำให้มันดีกว่านี้อีกแล้ว เนื่องจากความรู้ด้านนี้น้อยมาก ท่านผู้อ่านก็ทนเอาหน่อยแล้วกันนะครับ

ประการที่ 2 บางท่านบอกว่า ค้นหาเรื่องในบล็อกนี้ยาก อันที่จริง ผมก็พยายามแล้วที่จะให้มันหาได้ง่ายๆ แต่เนื่องจากมันมีเรื่องเยอะ จึงต้องรบกวนให้ท่านอดทนหน่อยในการหา ในที่นี้ขอแนะนำให้ท่านอ่านคำแนะนำในการค้นเรื่องที่ลิงค์นี้ ตอบเรื่องที่ท่านผู้อ่านถามบ่อย

ประการที่ 3 ที่ต้องขอโทษก็คือ ผมรู้สึกว่าบางครั้ง ผมเขียนเยิ่นเย้อ หรือถึงขั้นสับสนก็คงจะมีบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนง่วงๆ

ประการถัดไป ก็คือ ความรู้สึกของผมขณะที่เขียนเรื่องก็คือ ผมเขียนแบบเพื่อนคุยกับเพื่อน ไม่ได้คิดว่าผมรู้มากกว่าท่านผู้อ่านคนใด เพราะผมไม่ได้เรียนจบหรือมีประสบการณ์มากมายนักเกี่ยวกับเรื่องการใช้ภาษาอังกฤษ ถ้าถ้อยคำที่เขียนสื่อว่าผมเป็นผู้รู้ ต้องขอประทานโทษท่านผู้อ่านด้วยครับ เพราะไม่ได้มีความตั้งใจอย่างนั้นเลย

ประการสุดท้ายที่ต้องขอโทษก็คือ ผมอาจจะไม่ได้เขียนตอบทุกคนที่ฝากข้อความถึงผม (แต่ผมได้อ่านทุกข้อความที่ท่านเขียน)

4.เรื่องที่จะขอร้อง
มีอยู่หลายข้อเหมือนกันครับที่ผมอยากจะขอร้องให้ท่านผู้อ่านช่วยเหลือผมหน่อย เพื่อทำให้บล็อกนี้ดีขึ้น ซึ่งก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านท่านอื่นๆด้วย

เรื่องแรกที่สำคัญที่สุดก็คือ ถ้าท่านไปพบลิงค์ตายในบล็อกนี้ ช่วย copy ลิงค์ตายนั้นให้ผมทราบด้วย ผมจะได้จัดการแก้ไขและผู้อ่านท่านอื่นก็จะได้ไม่เสียเวลาไปคลิกลิงค์ที่มันตายแล้ว ที่ต้องขอร้องเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ อย่าบอกเพียงว่า บทความนี้มีลิงค์ตาย เปิดไม่ได้ ขอให้ copy เฉพาะลิงค์ที่ตายจริงๆให้ผมทราบ เพราะว่าในบทความหนึ่งๆอาจจะมีลิงค์เกินสิบลิงค์ ผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปเช็คทุกลิงค์ว่า ลิงค์ไหนตายแล้ว ลิงค์ไหนยังมีชีวิตอยู่

เรื่องต่อไปที่ผมจะขอร้องก็คือ ถ้าท่านเห็นว่า บล็อกนี้ดี หรือบทความใดดีก็ช่วยบอกคนอื่นต่อๆไปด้วย เพื่อที่จะได้ขยายประโยชน์ให้คนไทยด้วยกันมากขึ้นๆ ท่านคงไม่คิดว่านี่เป็นการโฆษณา เพราะมันไม่มีโฆษณาในบล็อกนี้จริงๆ และถ้าท่านไปเจอใครแอบเอาข้อความโฆษณามาลงในส่วนที่เป็นความคิดเห็น ช่วยแจ้งผมด้วยครับ ผมจะได้ลบออก ขอเรียนว่าผมมิได้แอนตี้การโฆษณา เพียงแต่ว่าบล็อกนี้เป็นเขตปลอดการโฆษณา หรือใช้ภาษาอังกฤษเท่ๆ ว่า advertisement-free zone ก็ได้ครับ

เรื่องต่อไปที่ไคร่ขอร้องก็คือ ถ้าท่านต้องการเว็บประเภทใดก็ให้ขอมา ถ้าต้องการแนะนำเว็บใด ก็ให้แนะนำมา นี่จะเป็นประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านท่านอื่น ที่จะมี supplier จากแหล่งอื่นๆบ้าง (ก็คือท่านผู้อ่านนั่นแหละครับ ) และก็เป็นประโยชน์ต่อผมด้วย เพราะบางวันผมก็จนแต้มคิดไม่ออกเหมือนกันครับว่าควรจะเขียนเรื่องอะไร

มีท่านผู้อ่านบางท่านขอร้องให้ผมช่วย “ทำการบ้าน” หรือ “เฉลยข้อสอบ” ให้ เรื่องนี้ ท่านอย่าขอมาเลยครับ เพราะถ้าผมทำให้ 1 คน ผมก็ต้องทำให้ทุกคน ซึ่งผมไม่มีเวลา และอีกอย่างหนึ่ง อาจเฉลยผิดก็ได้ จึงไม่กล้าเฉลยครับ

วันนี้เป็นวันสิ้นปี 2552 พรุ่งนี้จะเป็นวันแรกของปีใหม่ 2553 ผมรู้สึกว่า วัน เดือน ปี ช่างผ่านไปรวดเร็วจริงๆ เพราะดูเหมือนเพิ่งผ่านปีใหม่ 2552 มาเมื่อไม่นานนี้เอง

ใคร่ขอยกพุทธพจน์มาเป็นเครื่องเตือนใจพวกเราด้วยกันเองทุกคนที่เป็นพุทธศาสนิกว่า “กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์และตัวมันเอง” กาลเวลาจะกลืนกินสรรพสัตว์ ซึ่งรวมถึงมนุษย์แต่ละคนได้ก็ต่อเมื่อ คนๆนั้นปล่อยใจให้ขาดสติ มีอารมณ์ขึ้นลงไปตามเหตุการณ์โดยไม่รู้ตัว แต่ใครก็ตามที่มีสติอยู่เนืองนิจ ไม่ถูกเวลาที่น่าเบื่อหน่ายในอดีตกลืนกิน และไม่ถูกเวลาที่น่ากังวลในอนาคตกลืนกิน เมื่อมีสติไม่ถูกกลืนกินด้วยเวลาในอดีตและอนาคต ทุกวันก็จะเป็น “วันใหม่” ของชีวิตที่เป็นอิสระ

ขอให้ท่านผู้อ่านทุกท่านมีชีวิตที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า และพบกับ “วันใหม่” ทุกวันครับ

พิพัฒน์
GemTriple@gmail.com