สวัสดีครับ
การเสียชีวิตของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ เป็นการสูญเสียอย่างยิ่งใหญ่แห่งกวีพิภพ
ท่านเพียงพิมพ์ชื่อของท่าน
อังคาร กัลยาณพงศ์
Angkarn Kalayanapong
เข้าไปใน Google เรื่องราวของท่านมากมายก็จะปรากฏต่อสายตา
หลายคนอาจจะประทับใจในบทกวีของท่านต่างบทกันไป
แต่สำหรับผม กวีบทนี้ครับที่สะดุดใจผมตั้งแต่สมัยเมื่อเป็นหนุ่มใหม่ ๆ อ่านเพียงเที่ยวเดียวจำได้ตลอดไป
ใครดูถูกดูหมิ่นศิลปะ อนารยะไร้สกุลสถุลสัตว์
ราวลิงค่างเสือสางกลางป่าชัฏ ใจมืดจัดกว่าน้ำหมึกดำ
เพียงกินนอนสืบพันธุ์นั้นฤา ชื่อว่าสิ่งประเสริฐเลิศล้ำ
หยาบยโสกักขฬะอธรรม เหยียบย่ำทุกหย่อมหญ้าสาธารณ์
ภพหน้าอย่ามีรูปมนุษย์ จงผุดเกิดในร่างดิรัจฉาน
หน้าติดดินกินขี้เลื้อยคลาน ทรมานทุกข์ร้อนร้ายนิรันดร์เอย ฯ
ราวลิงค่างเสือสางกลางป่าชัฏ ใจมืดจัดกว่าน้ำหมึกดำ
เพียงกินนอนสืบพันธุ์นั้นฤา ชื่อว่าสิ่งประเสริฐเลิศล้ำ
หยาบยโสกักขฬะอธรรม เหยียบย่ำทุกหย่อมหญ้าสาธารณ์
ภพหน้าอย่ามีรูปมนุษย์ จงผุดเกิดในร่างดิรัจฉาน
หน้าติดดินกินขี้เลื้อยคลาน ทรมานทุกข์ร้อนร้ายนิรันดร์เอย ฯ
ขอเชิญชมวีดิโอ 2 คลิปนี้ที่พูดถึงท่าน
อังคาร กัลยาณพงศ์
ศึกษาเพิ่มเติม:
พิพัฒน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น